She walks in the shadows, merging into the forest. All of a sudden, fog descends upon the meadows and hides her from view. She moves like a small rivulet flowing unseen, hidden from everyone’s eyes, deep inside the forest.

What we’re making is not just art to be “looked at” — it’s something to be felt slowly, like poetry unfolding. We want to bring you closer to a time when love, dance, poetry, and celebration were a natural part of life. A time when women were honoured as sacred, when festivals like Vasant Utsav filled both villages and palaces with joy, and when beauty was not the tool of capitalism but seen as something sacred and beyond the physical.

The earth is not mere soil; she is Prithvi, Bhūmi Devi, mother, healer, womb of fertility. To coat the body in her clay is to surrender, to remember our origin, to feel her warmth press against the skin like memory itself. Washed clean, the body glows with a radiance no artifice can imitate. Mruttika Snan is love upon the body, a sacred, sensual surrender—a celebration of raw, divine beauty.

An ancient rock looks like dragon egg on the bank of the ferocious ocean and dark skies is all a terrific combination. It was tempting to create a visual art through body movements and fabric.

What is a fabric or a costume or a fashion ? Names, colours, texture, design changes but the soul remains the same. Just like the primordial mycelium network expanding, communicating and covering the whole earth like a carpet, the grass that covers the bare rocks and decorating them with its green design.

Whenever I watch paintings or  sculptures from the masters  of medical or ancient Bharat a sense of calm enters into my mind. My gaze travels across the artwork in a rhythm that they have found in nature and poured it into their artwork.

She is the one who sings her own tune irrespective of your opinions. She exists on her own vibing with the cosmic music.

थक कर, हार कर, एक दिन तुम आओगे, सब कुछ छोड़, सब कुछ भूल मेरी गोद में विश्राम पाओगे।

खुले आकाश के नीचे, सुबह की बेला में तारे धीरे-धीरे ओझल हो चुके हैं। वे समुद्र किनारे पर हल्के से डोल रहे हैं। श्वेत वस्त्रों में एक-दूसरे में लिपटे हुए, प्रकाश में घुलते जा रहे हैं, और उनकी नाजुक परछाईं गीली रेत पर

समाजाच्या चौकटीत न मावणारी, कधी ओसंडून वाहणारी तर कधी अंधारलेल्या बनात लुप्त होणारी एक वृत्ती. निळ्या आकाशाखाली ते निळ्याशार पाण्यात आपले...

आपल्या सगळ्यांच्या शरीरात तोच प्राणवायु संचारतो जो इतरांच्यामध्ये देखील असतो. इतकेच काय तर वारा, पाणी आणि सूर्याचे ऊन देखील तेच असतात....

मनावरती गारुड करणारी ती फक्त तिच्या नजरेने बंदिस्त करते. कोणी तिला चेटकीण किंवा स्वैर म्हणते तर कोणी स्वछंदी स्त्री. आचार आणि विचारांनी...

पंचमहाभूतांनी बनलेले शरीर आणि त्यातील मन मात्र बांधले गेलेय नवरसांशी. आणि या सर्व रसांचा दाता व विनाशक सूर्य सतत आपल्यामध्ये या रसांच्या...

A visual exploration of the quest of everyone of us inhabiting in a body. A thirst to fuse with the ultimate and disappear into this...

आपण काढतो ते पेंटिंग, छायाचित्र, शिल्प, कविता, लिखाण हे कला आहे कि कलाकृती ? हा प्रश्न मला उगाचच सकाळी सकाळी पडला. वाटले आपल्या सभोवती...

रबिन्द्रनाथांच्या बिनोदिनी या कथेवरून प्रेरित होऊन साकारलेली छायाचित्र रूपातील नायिका. सौंदर्य, लज्जा आणि त्याचसोबत शोकांतिका याचे...

जगापासून दूर अरण्यात राहणारी ती. तिच्या सोबतीला आहे एक समृद्ध जंगल आणि तिच्यासारखीच एकटी नदी. अगदी नितळ आणि पारदर्शी. Living far off from...

जंगलामध्ये सळसळणारा वारा झाडांना थोडे नाचवत पुढे सरकतो. एका ठिकाणी मात्र त्याची चाल थबकते. वाळलेली पाने वाऱ्याने खाली जमिनीवर न पडता एका...

कोलाहलापासून दूर अशा वनामध्ये वसलेल्या वाड्या आणि वस्तीत राहणारी माणसे. माती आणि पाण्याशी जवळचे नाते सांगणारे. अश्या त्या लोकांमध्ये...

यात्रा करने के कारण हमें एक अवसर मिलता है जिससे हम सीख सकते है और उसी के साथ ही अपने अंदर झांक सकते है । महिला यात्रियों के लिए, यह...